Dr Spiderman
Sinds vorige week schoot het er iedere keer bij in om de blog te updaten, dus nu ik lekker fris gedouched in de tuin van Ambika om te vertellen over afgelopen week......
Er is weer veel gebeurt, mijn Amrapalli pupjes lijken het beter te doen als eerst, nu komen er tenminste alerte, kwispelende pups aangerend als ik roep ipv zielige wegkwijnende hoopjes die hier
en daar liggen te slapen zoals in het begin.
Elke dag zijn er wel weer nieuwe doden maar ook elke dag is er weer nieuwe aanvoer, de teller blijft steken zo om en nabij de 30 op het moment. Volgens meerdere bronnen is het puppy seizoen nu
aan het einde en zal het aantal straks wel teruglopen.... I hope so...
Het werken met de pups is leuk maar zo langzamerhand wil ik graag naar de ICU, heb een beetje genoeg van snotter pups en diarree pups de gehele dag. Sowieso heb ik gisteren gezegd niet meer bij de pups te willen werken tijdelijk omdat ik er achterkwam dat dat vlak achter de RX ruimte is terwijl er niet voldoende lood bescherming is. Dus totdat ze daar wat aan doen en ik een dosismeter krijg, ga ik enkel tussen 2 en 4 heen (wanneer ze pauze hebben van de RX). Maar sowieso wilde ik al richting ICU dus nu is het wel makkelijker om mijn zin door te drijven.
Philip is vandaag thuis met buikkrampen en diarree, door de mensen hier ook wel ´Delhi belly´ genoemd. Ingrid en ik hebben het maar in lichte mate, het lijkt rond te gaan want ook veel werknemers op de kliniek horen we klagen over buikpijn. En natuurlijk zijn wij westerlingen daar nog weer extra vatbaar voor. Philip nu wel in het bijzonder omdat hij afgelopen week gebeten is in zijn been door een straathond hier in de kolonie en nu weer Rabiës vaccinaties aan het halen is, dat doet je weerstand nog weer extra dalen.
We wonen ook alweer een aantal dagen terug in Ambika´s huis (weet niet of ik dat al verteld had), want zowel het warme water als de wc in het nieuwe appartement hadden nogal wat mankementen. Dus ik deel weer de kamer met Ingrid en Philip heeft een eigen kamer op de 2e verdieping. Tis nog maar de vraag of we nog weer terug zullen gaan naar het andere appartement, het is en blijft natuurlijk wel India... ;)
Woensdag zat ik er een beetje doorheen, voelde me super moe en duf en het wilde allemaal niet zo goed lukken. Om het nog erger te maken ben ik ook nog eens mijn telefoon met daarin simkaart kwijt die iemand wel zal hebben meegenomen.... Dus op dat oude nummer ben ik niet meer te bereiken. Heb nu een leen telefoon van Philip en een oude simkaart van Ingrid dus nadat ik vandaag beltegoed herlaad heb zou ik weer moeten kunnen bellen en smsen.
Er waren ook wel goede momenten deze week. Maandag ben ik met Ambika mee geweest naar een soort modeshow bij een 5sterren hotel (wat trouwens niet zoveel voorstelde qua show maar wel leuk was) en
daarna zijn we pizza gaan eten in een restaurantje. De grote baas (= mvr G.) was er ook bij en zij is wel een verhaal apart. Van mensen die haar man hebben ontmoet hoor je altijd dat hij de rust
en de vriendelijkheid zelve is, nou in dit geval zou ik niet durven beweren dat tegenpolen elkaar aantrekken... maar het scheelt niet veel ;). Ze is echt recht doorzee en soms ronduit bijna
beledigend. Zo had ze opmerkingen over de kleding van haar jongere zus wat ze maar een bijeengeraapt zooitje vond en vroeg ze zich af of ik wel alcohol mocht drinken aangezien ik eruit zag als 16
jaar oud (en bedankt......). Maar al met al was het een leuke avond.
Gisteravond heeft Ambika mij en Ingrid meegenomen naar de film, want ze had uitnodigingen gekregen voor de voorpremière van de film ´This Means War´. Ik weet niet of hij in NL al draait in de
bios maar voor diegene die hem nog niet gezien hebben ik vond het echt een aanrader. Zeer vermakelijke film met hele grappige stukjes, al is het plot niet bijster origineel =)
Op de kliniek waren er ook goede momenten. Een van de dagen kwam er iemand met een heel jong pupje (nog maar een paar dagen oud) waarvan de moeder was overleden. En dat werd zo aan mij gegeven
van, nou Mvr dokter.... u weet wel wat ermee gedaan moet worden.
We hebben een stuk of 12 teven in Amrapalli waarvan de meesten met pups en een aantal hoog drachtig, en het is me gelukt om de baby te laten adopteren door een van de teven met kleine pups. Elke
dag ga ik even kijken en ik zie het diertje regelmatig bij haar nieuwe mammie drinken, dus hopelijk blijft het zo goed gaan =)
Het is jammer dat ik niet vaker tijd heb om foto´s op de kliniek te maken, maar ik zal proberen zeker eentje van die pup erop te zetten volgende week.
Ook zijn er een stuk of 3 pups geadopteerd afgelopen week (van mijn ex-patientjes) dus dat is wel een fijn gevoel.
Gisteren hebben Philip en ik een pyometra (baarmoederontsteking) gediagnosticeerd en hopelijk is ze afgelopen nacht wat gestabiliseerd zodat ze vandaag geopereerd kan worden. Ook ben ik
eergisteren super boos geweest omdat ik een pupje kreeg dat s nachts binnen was gekomen, beide voorpootjes in het verband. Het was een beetje vies dus ik wilde het verband vervangen en ze hadden
wel gezegd dat er een wond onder zat. Na uitpakken bleek aan 1 kant gewoon een complete open breuk ter hoogte van de elleboog te zijn, die gewoon s nachts maar compleet met alle zand en vuil wat
erin zat was ingepakt. Dat kan gewoon niet.....
Gelukkig bleek op RX het andere voorpootje niet gebroken en alleen gekneusd dus hopelijk wordt vandaag de andere poot geamputeerd en komt hij er weer bovenop.
Maar er gebeuren hier zoveel dingen die eigenlijk niet kunnen.... Tis soms gewoon erg....
Nu even over de titel van deze update, waarvan sommigen zich vast zullen hebben afgevraagd waar het op slaat. Ik geloof dat de meisjes die helpen op de kliniek wel gecharmeerd zijn van Phillip,
zo heeft het meisje waar ik meestal mee werk al een pupje ´Phillip´ genoemd. En het meisje dat voor de voeding zorgt heeft hem de bijnaam Dr Spiderman gegeven (omdat ze vind dat hij op de acteur
lijkt van de films). Toen ik dag hoorde van een van de medewerkers heb ik echt tot tranen toe gelachen, deels vermoeidheid maar het was ook gewoon erg grappig =)
Zelf heb ik aan het begin ook wel een stomme fout gemaakt toen ik nog niet zo aan de namen was gewend. Zo heb ik aan de chirurg (Parampal) eens gevraagd of ik een of ander medicijn kon krijgen
voor Parampalli (ipv Amrapalli) lol.... Hij zat me wel heel raar aan te kijken en achteraf was het wel een hele grappige fout want steeds als ik hem nu zie moet ik bijna lachen.
Vandaag lekker rustig aan en wil ik nog naar het grote winkelcentrum hier in de buurt. Even een lekkere ijskoffie of zoiets halen, winkeltjes kijken en het gevoel hebben weer even in de
beschaving te zijn.
Toen Ingrids vader hier nog was heeft hij ook best veel foto´s gemaakt in de kliniek, dus die wil ik vandaag ook even uitzoeken en een aantal op de blog zetten voor jullie.
Het weer is hier nu nog heerlijk, al zal het over een week of 2 weken wel ongemakkelijk warm beginnen worden. Maar voor nu dus zonnige groetjes uit Delhi !!! =)
De eerste vrije dag
Vandaag toch maar op tijd opgestaan om te gaan ontbijten samen met Ingrid en Philip, ze vertrokken uiteindelijk pas laat naar de kliniek rond een uur of half 10. En toen was ik ineens vrij om te doen waar ik maar zin in had.
Ben eerst gaan wandelen in de omgeving door de Jorbagh Colony waar Ambika woont. Eigenlijk een hele rijke buurt en een veilige omgeving aangezien de kolonie op elke toegangsweg een hek heeft dat
(op 1 hek na) tussen 22u en 6u op slot gaat en als ze overdag open staan zijn er ook een soort toezichters. Waar Philip en ik nu verblijven is net buiten de kolonie, waar je kan zien dat de mensen
iets minder geld hebben maar nog steeds een behoorlijk gegoede buurt van Delhi.
Op de Jorbagh market (een straatje met een paar winkeltjes) heb ik een mooi boekwinkeltje gevonden met ook engelse boeken en daar een top10 gidsje van Delhi gekocht met bezienswaardigheden en een
leuk indiaas kookboek als souvenir (m´n debitcard werkte perfect!).
Daarna gaan wandelen door Lodi Garden waar ik de eerste dag ook even was geweest, maar nu de tijd genomen om alles rustig te bekijken en foto´s te maken. Wat een prachtige plek....
Voor de verandering zelfs een paar andere blanken gezien !! =P shockerend ;)
De lunch was zoals altijd weer erg lekker, rijst met groenten in een sausje en chiabatti´s (ter correctie van een van mn eerste blogs toen ik nog dacht dat ze patti´s ofzo heetten). Het grappige is dat ik het vlees totaal niet mis, waarschijnlijk doordat het eten hier zo rijk aan smaak is terwijl in NL je vleesje toch wel de smaakmaker van je diner is.
Was van plan om nog naar een leuke plek te gaan die Ingrid had aangeraden, had het opgezocht in m´n Delhi boekje en er was een metro station in de buurt. Vol goede moed op weg gegaan maar toen ik
daar eenmaal boven de grond kwam werd ik nogal overweldigd door de hoeveelheid drukte en verkeer en daarnaast nergens een straatnaam bordje te bekennen om te weten welke kant ik op moest. Het was
net alsof de man met de hamer dat moment had afgewacht om me met een bezoekje te vereren. Ben gewoon terug de metro in gegaan en richting huis, onderweg nog wat drinken en snacks gehaald voor
Ingrid en Philip die straks wel trek zullen hebben na hun lange dag, en toen thuis een middagdutje gedaan. Er komt wel een andere dag dat ik meer van de stad zal gaan bekijken....
Na een hete douche en genoeg tijd voor uitgebreidere persoonlijke verzorging die er normaal bij in schiet, compleet met gezichtsmaskertje voel ik me nu weer heerlijk fris en fruitig en weer een
normaal mens =)
Ingrid belde me nog om te zeggen dat Jetendre (de man die normaal altijd met de pups in Amrapalli werkt) waarschijnlijk is weggelopen. Bij dit asiel is het blijkbaar normaal dat mensen weglopen (ze wonen bijna allemaal op het terrein van de kliniek) ipv ontslag nemen omdat ze bang zijn voor de gevolgen. Dus het kan maar zo zijn dat iemand van de een op de andere dag nooit meer terug komt. Wat nog best een onderneming is aangezien hun tassen worden gecontroleerd wanneer ze het terrein verlaten om dit soort praktijken te voorkomen. Van te voren moeten ze dus proberen hun bezittingen naar buiten te ´smokkelen´ zonder dat het opgemerkt wordt. Het lijkt in dat opzicht bijna een soort gevangenis =S
Tijd voor een kopje (normale) thee en dan nog even wat dingetjes opzoeken voor in de kliniek zoals doseringen van bepaalde geneesmiddelen.
Knuffels uit India en bedankt voor alle reacties !
P.s. één iemand in het bijzonder bedankt voor alle leuke mailtjes de afgelopen dagen ;)
Happy Holi !!
Vandaag is het ´Holi´, een nationale feestdag in India die het begin van de zomer markeert (volgens de maan-kalender). Het is ook een festival van kleuren waarbij mensen elkaar met kleurpoeder en
gekleurde pasta´s kleuren en elkaar ´happy Holi´ wensen. In de stad is het niet veilig aangezien je van alle kanten met kleurstof ingepoeierd kan worden en sommige mensen letterlijk er van top tot
teen onder zitten. Op de kliniek vragen ze beleefd om toestemming voordat ze een gekleurd streepje op je gezicht zetten en tegen het einde van de dag staan we er alle drie dus mooi gekleurd op (zal
later foto´s uploaden).
Blijkbaar is er ook nog een speciale drank die ze drinken (melk met marihuana erin....) maar geen zorgen, onze Chai had vandaag geen speciaal bijsmaakje en high zijn we er dus niet van geworden.
Vanwege de feestdag hadden de meeste medewerkers op de kliniek vandaag vrij en draaiden we op minimale bezetting. Ik was de enige in Amrapalli (bij de pups) en de dag begon jammer genoeg met 5 dode
pups in de kennels en 2 die zo slecht waren dat ze PTS nodig hadden. Heb m´n best gedaan er zoveel mogelijk te behandelen maar tussendoor ging ik Philip helpen in de ICU dus ik heb ze weer niet
allemaal af gekregen...
Werd vandaag in de ICU wel door een eigenaar aangesproken met ´Docsaab´, een zeer respectvolle titel die zoiets als meneer/mevrouw Dokter betekent. Dan voel je je wel meteen zeer gewaardeerd.
Gisteren in de ICU kwam er een schattig pupje binnen met als klacht dat hij ineens veel piepte alsof hij pijn had. Ik en Philip hadden hem onderzocht maar behalve wat gas in de darmpjes leek er
niet veel mis mee te zijn (maarja wat wil je ook want ze gaven hem alleen maar melk). Dus dieet verandering voorgeschreven en op naar de volgende patiënt.
Een tijdje later loop ik van Amrapalli weer richting de ICU en zie ik diezelfde pup op de grond liggen spartelen en piepen. Terug in de ICU wordt het nog erger en begint hij te krijsen,
schuimbekken en is hij totaal van de wereld. Lijkt op acute distemper dus dat pupje waar niets mee aan de hand leek te zijn moesten we toch laten inslapen....
Ik heb hier al zoveel distemper en parvo gevallen gezien dat ik nu zeker het nut van vaccineren inzie zoals ze dat bij ons doen. Het vervelende is alleen dat als we de honden op de kliniek
vaccineren ze daaraan sterven omdat ze direct in een zeer besmet milieu terechtkomen en hun lichaam dat niet aan kan (Ingrid heeft het al eens geprobeerd....).
Had ik al verteld dat ik deze week ook een autopsie heb gedaan op een puppy van Mevrouw Ghandi ?? Arme beestje was gestorven aan een invaginatie van zijn darmen...
Philip heeft het best zwaar soms en heeft de afgelopen dagen steeds wel een moment gehad waarop hij besloot om terug naar Nederland te keren. Het werk in de ICU is natuurlijk wel een stuk stressvoller als in Amrapalli, en daarnaast heb je ook nog communicatie problemen met de andere dierenarts(en) daar en meningsverschillen over de geschikte behandeling van de patiënten. Ook is het daar veel chaotischer dus hopelijk kunnen we een systeem bedenken waardoor het voor iedereen makkelijker gaat worden en de behandeling van de patiënten erop vooruit zal gaan. Ik zal het vanzelf wel merken wanneer het mijn tijd wordt om in de ICU te werken...
Morgen heb ik mijn eerste vrije dag ! Ben er wel aan toe =) Dan kom ik er eindelijk eens aan toe om foto´s te maken van de omgeving, aangezien ik weet dat sommigen daar wel erg benieuwd naar zijn.
Hopelijk krijgen we het voor elkaar Ambika ervan te overtuigen om ons elk 2 vrije dagen in de week te geven (hier is 1 vrije dag gebruikelijk), maar we worden niet eens betaald dus vinden dat er
wel een extra vrije dag tegenover mag staan....
Zullen zien hoe dat uitpakt ;)
Vanwege Holi waren we vandaag lekker op tijd klaar in de kliniek, dus zo meteen gaan Philip en ik nog naar Ambika´s huis om te avondeten. En dan de rest van de avond relaxen. Ingrid heeft het iig goed voor elkaar en is de stad in met haar vriend die ze hier heeft leren kennen.
Morgen zal ik voor foto´s zorgen.
Knuffels uit India =)
Puppy´s en kuikens
De dagen gaan echt super snel ! Heb niet eens tijd om de blog vaker te updaten....
Gisteren was een hele lange dag... rond 6 uur dachten we klaar te zijn op de kliniek en toen kwam er ineens een vrachtwagen binnen met 4000 kleine gele kuikentjes binnen die de stichting in beslag had genomen omdat ze niet op de juiste manier werden vervoerd.
Wat dus betekende...... dat Philip en ik bijna 3 uur lang kuikentjes met spuitjes glucose water hebben zitten voeren zodat ze weer wat zouden opknappen.
Het was echt een bizarre ervaring.. maar aan de andere kant... hebben we wel heel wat levens gered ;)
Gisteren ben ik begonnen met een nieuw systeem voor de pups. Ik maak andere behandelkaarten voor in een map en ook krijgen alle pups een lintje met een nummer zodat ze makkelijk te herkennen zijn.
Vandaag 41 pups dus als je dan dat ene bruine mannetje of vrouwtje zoekt is nog niet zo gemakkelijk....
Ook voor het schoonmaken van de vloeren en de dekens en het verplaatsen van de pups heb ik andere regels opgelegd en het medicatie gebruik ben ik ook aan het aanpassen. Gelukkig werk ik met hele
aardige ´compounders´ die goed luisteren naar wat ik zeg en vervolgens ook proberen het ten uitvoer te brengen.
Ondertussen ren ik heen en weer naar de ICU als Philip belt voor hulp. Vandaag bijvoorbeeld kwam er een hond binnen waar iemand bijtend zuur over had gegooid. Langs de basis van de staart omlaag
naar beneden over de kont tot aan de voeten was de huid gewoon compleet weggebeten... het arme beest.....
We doen wat we kunnen en hopelijk kunnen we hier ergens honingzalf krijgen voor gevallen als deze.
Gisteren ook een pup verdacht van hondsdolheid laten inslapen en vandaag ook een pupje wat wel een tragisch geval was. Poot gebroken vanaf de elleboog en compleet zonder pijngevoel met wonden op
die poot, eigenlijk zat die poot gewoon aan het arme beestje vast af te sterven. Wilde eigenlijk een pootamputatie laten doen door de chirurgen, maar die wilden niet opereren omdat het pupje te
slecht was van conditie. Ik moest em eerst nog maar wat opknappen werd er gezegt.....
Vandaag na overleg met Ingrid het pupje laten inslapen, beter was hij toch niet geworden met die ziekmakende poot aan zn lichaam dus een operatie het er toch niet in gezeten, alleen maar een
pijnlijke dood.
De volgende keer bij zon soort geval proberen we zelf een operatiekamer te bemachtigen, liever een kans geven dan op deze manier PTS.... kandidaten genoeg.....
Ons nieuwe huisje is ondertussen klaar en super mooi ! Overal muggenhorren, airco en ventilatoren voor als het erg warm wordt en marmeren vloeren. Een goede badkamer met douche en (westers) toilet
(dus geen hurk-pot =P) en een klein tuintje voor de voordeur.
Op dit moment staat er een absoluut minimum aan meubels (2 bedden, 2 stoelen en 2 kleine tafeltjes voor naast het bed) maar dat is echt niet erg, al mochten de bedden wel iets zachter zijn =S
(harde matrassen gevuld met een soort boekweitdopjes ofzo...)
Op loopafstand van Ambika´s huis waar we dan gaan ontbijten en dineren. Blijft toch raar om de hele dag door Ganga bediend te worden en rond gereden te worden door een chauffeur......
Owja, vandaag ook nog mevrouw Ghandi zelf ontmoet. Er was een pupje van bij haar thuis overleden en ze vroeg of ik er sectie op wilde verrichten omdat ze dacht dat hij gestorven zou zijn van de
ontworming die ze de dag ervoor hebben gegeven. De doodsoorzaak was een darminvaginatie, maar lijkt me dat dat niet veroorzaakt wordt door de ontworming maar eerder door de diarre en de wormen
waarvoor de ontworming gegeven werd.
Dat ontwormen dodelijk is voor pups is maar 1 van de rare ideeèn die ze hier soms hebben, zo zou commercieel voeder ook conserveringsmiddelen bevatten waardoor honden nierfalen kunnen krijgen .....
tenminste dat lijkt hier een vrij algemeen aanvaard idee te zijn =S
Ik ga nu zo slapen want ben echt nog moe van gisteren, morgen moeten we eens een rooster maken om onze vrije dagen in te plannen want ik ben wel toe aan een dagje rust en uitslapen.
Kus en knuffels voor iedereen uit Delhi
Welterusten !
3/3 Vet in India
Daardoor zijn veel dierenartsen ook gewoon niet gemotiveerd in hun werk want ze zijn geen arts zoals eigenlijk wel hun droom was (wel uitzonderingen natuurlijk). De assistenten daarentegen kiezen wel echt voor een opleiding tot dierenarts assistent en zijn een stuk gepassioneerder in hun vak.
Vandaag was een vermoeiende dag, ik ben begonnen bij de puppy´s (dat deel wordt Amrapalli genoemd) en er zijn nog meer dan ik dacht. Zeker een stuk of 40-50 diertjes.
´s ochtends worden die naar buiten gedaan en moeten ze allemaal bekeken en behandeld worden. Sommigen hebben enkel een wondje en een verbandje dat vervangen moet worden maar er zijn ook veel met
diarree, koorts, ademhalingssymptomen en botbreuken.
Er loopt ook eentje met cirkelgang en een aantal die gewoon compleet lethargisch zijn. De nieuwe pups proberen we wel te ontwormen (veel haakworm hier) maar toch is er veel bloederige diarree (ook
veel parvo natuurlijk).
Een van de pupjes die binnenkwam met een gebroken poot heb ik doorgestuurd voor RX, maar aangezien de femur is gebroken en er geen chirurgie op kan gebeuren wordt het sowieso lastig. Toch proberen
ze het hier dan met een geïmproviseerde spalk, maar stel dat het bekken ook gebroken is dan is het misschien verloren zaak.
Er was ook een PTS (put to sleep = euthanasie) vandaag van een pupje met een hele grote buikbreuk en oedeem, en een pupje dat spontaan dood was gegaan. Maar aangezien het slagingspercentage in
Amrapalli zo´n 56% schijnt te zijn is dat nog niet zo slecht voor 1 dag.
Soms weet ik echt nog niet wat ik met die diertjes aan moet en bekijk ik gewoon de verzameling aan geneesmiddelen die daar staan om te bedenken wat ik eens aan die betreffende pup zal geven. De
mensen hier zijn wel gek op ´treatment´ en het lijkt wel op hoe meer verschillende injecties hoe beter + dan geven ze ook nog een antihistaminicum erbij omdat ze bang zijn voor een of andere
allergische reactie op de combinatie van middelen die ze geven =S Sommige denkbeelden zijn erg vreemd......
Vandaag heb ik ook een Indiaas telefoon nummer geregeld, dus wie dat graag zou willen hebben kan even een mailtje sturen of bij mn moeder informeren. Ook heb ik internet aangevraagd, maar het activeren duurt een uur of 4, dus ik upload zo de blog via Ingrid haar laptop en dan hoop ik dat het morgen allemaal werkt =)
Het eten was vandaag weer zalig, smiddags eten we hetzelfde eten wat daar gekookt wordt en dat alle artsen eten. Dus ik denk dat ik wel meer en meer aan het pittige eten zal gaan wennen.
Het nieuwe huis voor Philip en mij is nog niet af maar we zijn er vandaag even gaan kijken en het ziet er echt onwijs mooi uit, alles is splinternieuw geschilderd en geïnstalleerd en ze zijn nu nog
met man en macht aan het afwerken om het zo snel mogelijk af te krijgen. Er zijn wel 3 slaapkamers dus wie weet dat Ingrid ook nog wel naar ons verhuist en we echt een ´Holland House´ in Delhi
krijgen ;)
Voor het avondeten nog even naar een markt hier in de buurt geweest, om telefoon en internet te regelen maar gelijk ook shampoo en douchegel te halen.
Nu is het alweer laat, dus tijd om even lekker te douchen en dan op tijd weer te slapen. Hopelijk zijn morgen mn laxeerpilletjes ingewerkt ;)
Dikke kus aan iedereen !
2/3 De eerste dag: IPD, OPD en Chai
We kregen een rondleiding van een van de assistenten omdat de chirurg al bezig was. Het complex is een stuk groter dan ik eigenlijk gedacht had en bevat naast zieke dieren ook heel veel gezonde
dieren die door de stichting zijn gered uit slechte omstandigheden. Zo is er een hele kudde schapen, en zijn er grote hokken vol met eenden, kippen, pauwen, konijnen en witte ratten die uit
testcentra zijn gered. Er zijn zelfs een aantal apen die samen een eigen verblijf hebben.
Voor de zieke huisdieren is er de OPD (outside patient department) waar dus klanten komen met hun huisdier zoals naar een normale kliniek, en verder de IPD (intern patient department) waar de
straatdieren naartoe worden gebracht (gratis) die ziek zijn en voor sterilisaties/castraties.
Wij gaan voornamelijk op de IPD werken.... Deze is weer opgedeeld in een puppy deel en een ICU (wat er eigenlijk gewoon op neerkomt dat daar alle zieke volwassen straathonden heen gaan).
Honden die weer gezond zijn gaan naar andere afdelingen en kunnen dan weer geadopteerd worden, terwijl dieren die voor castratie/sterilisatie binnenkomen weer terug uitgezet worden op straat.
De rest van de dag hebben we grotendeels meegeholpen op de puppy afdeling, het is wel even wennen aangezien de meeste medicijnen totaal andere namen hebben als in NL. En dan zijn er ook nog zaken
die bij ons helemaal niet gebruikt worden en nog een aantal homeopathische middelen die veel gebruikt worden in India. Dus hopelijk krijgen we dat snel onder de knie...
Tijdens de lunchpauze zijn we even gaan wandelen in de omgeving van de kliniek. In m´n vorige post heb ik nog niet verteld hoezeer je hier wordt aangestaard als westerling, het is echt net alsof ze
nog nooit van ons bestaan gehoord hadden totdat wij hier verschenen. Maakt niet uit waar je bent in India, zelfs als het in New Delhi is waar ze toch wel toeristen gewend zijn...
Terug op de kliniek een Indiase lunch gegeten samen met een paar andere dierenartsen van de kliniek, met een kopje Chai thee erbij. Hoe heerlijk is dat zeg.... een thee met melk erdoor en suiker en
allerlei specerijen (denk onder andere kaneel en komijn). Behoorlijk zoet maar het is super lekker en geeft een enorme opkikker, nog beter als koffie eigenlijk.
Later op de dag toen Dr. Sing ons ook nog een rondleiding gaf werd het duidelijk dat het de bedoeling was dat Philip en ik allebei een van deze afdelingen voor ons rekening gaan nemen. Zowel de behandeling van de patiënten als het coördineren en controleren van het schoonmaken en voederen van de dieren zal dan onze taak worden. Aangezien er zowel bij de puppy´s als op de ICU wel een stuk of 30 dieren zitten is dit best een grote klus (en er komen elke dag nieuwe dieren bij).
Zonet gegeten, en Ingrid en haar vader zijn ook terug. Vanavond delen Ingrid en ik een kamer en morgen schijnt het nieuwe huis al klaar te zijn zodat Philip en ik onze spullen daarheen kunnen verhuizen.
Het wordt al weer laat dus ik ga even douchen en dan naar m´n bedje. Morgen de eerste ´echte´ dag dus best weer spannend =)
Welcome to India !
Pfff wat een dag wat een dag =) of eigenlijk..... 2 dagen alweer.
Gister middag vertrokken vanuit Schiphol richting London en alles liep voorspoedig. Op het vliegveld daar bij de Starbucks (ja ja die kennen we nog uit USA) koffie gehaald met een broodje en verder nog wat rondgekeken om de tijd te vullen.
De vlucht verder richting Delhi was lang maar verliep ook zonder mankementen. Wel direct achter mij een man die klonk alsof hij elk moment in een van zijn hoestbuien kon blijven (hopelijk geen TBC =P) en een huilende baby even verderop, maar de melatonine/valeriaan pilletjes van de kruidvat helpen wel een beetje dus ik kan me in ieder geval wat meer ontspannen ook al slaap ik niet echt.
Ik lees wat op de ereader en dommel een uurtje of 2 wat weg, kijk een filmpje en op zich gaat de tijd nog best snel voorbij.
Ongeveer een uur voor landing komt de bemanning nog langs om de hele ruimte desinfecteren met een soort insectenspray.... om te zorgen dat er geen insleep is richting India zeggen ze dan =S. Ben benieuwd of de maatregelen de andere kant op nog strenger gaan zijn.......
Op Delhi is het even zweten bij de douane, zouden ze toch niet van m´n gezicht af kunnen lezen dat ik stiekem geen echte tourist ben ?? Het duurt allemaal lang en er wordt getypt op de computer maar uiteindelijk dan toch die stempel. Dan de volgende vraag: m´n bagage zal er toch wel zijn zeker ??? Maar ook daar zit het mee en een van de eerste koffers die aankomt rollen over de bagageband is de mijne.
Korte stop bij de ATM en op naar de prepaid Taxi bali, waar niemand te bekennen is.... Ik wordt naar buiten gestuurd waar ze blijkbaar ook een standje hebben, betaal en wordt in een gammel taxibusje gestopt. Geen autogordels achterin en het rijden over de kruispunten lijkt soms meer op een zelfmoordmissie dan op iets anders. Ook al is het half 6 ´s ochtends het is al best druk op de weg in Delhi. Sinds het eerst sinds de reis zit het dan tegen... de chauffeur heeft geen idee waar we heen moeten (en ik natuurlijk ook niet). Jorbagh is blijkbaar best een groot gebied en een straat met die naam kent hij niet. We rijden toch maar die kant op.......
Na een half uur zouden we in de buurt moeten zijn, de chauffeur is heel vriendelijk en biedt aan om het nummer van Ambika (de zuster van mevr Ghandi waar ik in huis zal verblijven) voor me te bellen om te vragen waar het precies is. Er wordt niet opgenomen...... had ik nu toch maar gewoon thuis de route beschrijving uitgeprint =P
De chauffeur vraagt ongeveer om de 2 bochten iemand de weg en we komen in de goede richting, opeens herken ik bordjes naar een andere vliegveld waarvan ik op google maps had gezien dat het er in de buurt lag, we gaan dus toch goed!
In totaal een uur later stoppen we voor het huis en kan ik opgelucht adem halen dat hij me niet zomaar ergens in Delhi eruit heeft gezet om het zelf maar verder uit te zoeken. Zn fooi heeft hij dubbel en dwars verdiend, met zijn hulp en geruststellingen dat het allemaal wel goed zou komen ;)
Eenmaal binnen wordt ik naar Ingrids kamer gebracht waar zij en haar vader heel slaperig opstaan. Blijkbaar hebben ze om 2 uur snachts (toen Philip aankwam, de andere Nederlandse jongen die hier ook is) al tot 4 uur zitten kletsen, en nu ondertussen half 7 sta ik alweer bij ze voor de deur.
Ambika zelf is er niet, ze is met haar zuster weg (vanwege gezondheidsproblemen) en komt waarschijnlijk aan het einde van de week terug. Ik ontmoet wel onze nieuwe surrogaat-moeder Ganga, de huishoudster van Ambika die voor ons kookt, wast, opruimt en ons blijkbaar bemoedert + daarnaast de honden van het huis (schijnen er 11 te zijn al heb ik er nog maar 5 geteld).
Van Ganga krijgen we allemaal een kaastosti en ik zit tot 9 uur te kletsen met Ingrid en haar vader en uiteindelijk ook Philip die na 4 uurtjes slaap weer is opgestaan. Ingrid en paps gaan een dagje weg en komen vrijdagavond terug, en aangezien Ambika er niet is om ons meteen naar de kliniek te sturen nemen Philip en ik de tijd om even rustig bij de komen van de reis.
We gaan even wandelen met Cheru (hondje van Ingrid) in het mooie Lodi park hier vlakbij (gaan zeker nog eens terug om het daar beter te bekijken) en bij terugkomst kookt Ganga een heerlijke Indiase lunch voor ons met een soort rijst-groente-roerbak met een curry-achtig sausje met veel koriander, gekruide aardappelblokjes en vers gebakken chapitti broodjes. Genoeg voor zeker 3-4 personen maar wel super lekker.
Eventjes nog in de tuin gezeten en wat gelezen maar de vermoeidheid begint echt toe te slaan. Dus we besluiten de metro te nemen naar het centrum om daar te gaan kijken, we gaan naar een centraal punt in New Delhi met allemaal winkeltjes rond een parkje. Drinken een (ijs)koffie en praten wat met een paar Indiërs in het park. De Indiërs zijn allemaal heel nieuwsgierig als ze onze taal horen en willen graag meer over ons weten, sommigen natuurlijk in een poging een fooi te scoren door ons de weg te wijzen maar de jongens in het park zijn gewoon geïnteresseerd in ons land en onze cultuur. Ze geven ons nog tips over waar heen te gaan in Delhi en we besluiten toch ook nog even in Oud-Delhi een kijkje te gaan nemen om gelijk maar iets van het ´echte India´ te ervaren. Toen we daar uit de metro stapten was het een en al drukte, de gebouwen (en de meeste mensen) zien er stoffig uit en er hangen overal gigantische bossen elektriciteit bekabeling alsof iedereen zelf zijn aansluiting op het netwerk aangeknoopt heeft. Eerlijk gezegd.... ik had het me erger voorgesteld =)
Het ziet eruit alsof je hier makkelijk verdwaalt dus (aangezien we al niet zo wakker zijn) besluiten we maar de metro terug te nemen. Het metro systeem hier is goed maar je merkt toch invloed van de aanslag die geweest is op een van de ambassades nog niet zo lang geleden. Bij elke toegang naar de metro moet je door een detectiepoortje + langs iemand met een handscanner + worden eventuele tassen door een scanner gehaald.
Ik loop echt op m´n laatste draadje als we om 6 uur terug zijn in het huis. Ganga zet thee voor ons en ik zit nu op de bank de blog te schrijven terwijl Philip tegenover me druk aan het voorbereiden lijkt voor morgen. Cheru ligt naast me te pitten en vind het allemaal wel best zo =)
Blijkbaar was het de bedoeling dat ik samen met Philip in een ander huis op loopafstand hier vandaan zou verblijven waar we elk een eigen appartementje krijgen en dan steeds in het huis van Ambika bij elkaar komen om te eten. Maar zoals wel meer in India loopt de praktijk anders als de (geplande) theorie en is het huis nog niet gereed (in hoeverre, dat is onbekend...).
Dus na vannacht delen Ingrid en ik een kamer en deelt Philip zijn kamer met Ingrids vader zolang die nog in India blijft.
Morgen gaan Philip en ik voor het eerst naar de kliniek, Ingrid is dan nog niet terug maar ze heeft een vriendelijke chirurg bereid gevonden ons een rondleiding te geven. Het is nog maar afwachten wat we daar gaan aantreffen en wat er van ons verwacht wordt. Blijkbaar bouwen ze nu ook net aan een nieuwe kliniek hier in de buurt en kan het ook best zijn dat Philip en ik daar zullen gaan werken, maar zoals Ingrid al zei: ze kunnen hier per dag van mening veranderen....... we wachten dus maar gewoon af !
Ondertussen is het bijna half 8, Ganga brengt ons vanavond nog iets kleins te eten en dan duik ik er zo vroeg mogelijk in om bij te slapen, hopelijk ben ik dan meteen over m´n jetlag heen.
Voor nu groetjes uit India en een dikke kus aan iedereen =)
Bijna is het zo ver!
Hallo en welkom op mijn reislog!
Het is al bijna zover.... overmorgen vertrek ik naar New Delhi (India) om daar 3 maanden te gaan werken in het PeopleforAnimals dierenziekenhuis.
Wat me daar allemaal te wachten gaat staan is nog grotendeels een verassing, maar dat het een geweldige en leerzame ervaring gaat zijn staat alvast vast ;)
Toch wordt het niet alleen maar werken, want voordat ik terugkeer naar Nederland wil ik ook wat meer van India zien, op z´n minst toch de Taj Mahal !
Ik ga proberen om met enige regelmaat hier een verhaal te posten om jullie op de hoogte te houden over hoe het met me gaat en wat ik allemaal mee hebgemaakt. Als je automatisch een mailtje wilt ontvangen wanneer ik een nieuw verhaal of foto´s heb toegevoegd kan je je aanmelden voor de mailinglijst door je e-mail adres in de rechter kolom in te vullen =)
Natuurlijkkan je hier een berichtje voor me achterlaten maar je mag meook altijd een mailtje sturen.
Hopelijk tot snel bij de eerste update van deze reislog !
Groetjes,
Rianne