Sariska - Delhi - huis

In Sariska kwamen we erachter dat wij de enigste gasten zijn in het Palace Sariska hotel. Het is ondanks de naam een hotel wat we niet aanbevelen. De flessen water die klaar staan op de kamer zijn gevuld met kraanwater en die heb ik afgegeven bij de receptie met het verzoek ze om te ruilen voor gesloten waterflessen. Het is echt vergane glorie, de wastafelkraan hangt bijna los en je moet beide kranen vasthouden als je hem wilt gebruiken. Er is geen internet maar gelukkig werkt de dongel van Rianne hier en kunnen we dus daar gebruik van maken.

Het diner is een aanfluiting, misschien in het hoogseizoen maar nu........ De ober vraagt wat we willen drinken en zijn engels is niet al te best dus nadat ik gevraagd heb om een drankenkaart zodat we daarvan kunnen kiezen komen we erachter hoe het ervoor staat. Ik krijg nadat men heeft gezocht een kaart en die klap ik open, veel staat erop maar het blijkt dat niets mogelijk is behalve, water, sap en Roelof heeft geluk een biertje. Verder is niets voorradig. Valt ons erg tegen, ze hadden ons op z'n minst hierover kunnen inlichten of vooraf kunnen vragen wat we zouden willen drinken zodat ze het misschien konden halen van een winkel. We eten wat en gaan richting onze kamer en zijn blij dat we de volgende ochtend weer vertrekken.

Gurmeet staat keuring ons op te wachten de volgende ochtend en we gaan op pad. We nemen eerst een binnenweg richting Delhi en die is prachtig. Veel natuurschoon, bergen en bewerkte landerijen, koeien, apen en kleurrijke mensen. Nadat we aankomen bij de snelweg veranderd dit in de gebruikelijke chaos. De snelweg van Jaipur naar Delhi is net een bouwput. Hier rijden vrachtauto's af en aan, overal werkverkeer en overal opstoppingen. Geregeld kom je een verkeersdrempel tegen als je bij een kruizende weg komt. We zien daar een vrachtauto die het niet zo nauw heeft genomen en die schijnbaar deze te hard wilde passeren. Beide voorwielen zijn naar buiten geknakt en de wagen staat daar op zijn vooras. Geen idee hoelang deze daar zal blijven, ze zijn niet zo snel.

Regelmatig komen we bij tolpoortjes en hoewel de gemiddelde prijs zo'n 30 roepies is ziet onze chauffeur één keer kans om gratis erdoor heen te komen. Voor ons rijdt een auto met zwaailicht en daarin zit een VIP, op zo'n moment wordt er ruimte gemaakt en gaat de slagboom open. Gurmeet rijdt met open raam en riep dat hij erbij hoorde, wij als buitenlanders zien er ook net uit als belangrijke mensen dus was het: gauw gauw, rijden rijden. Geweldig we liggen in een deuk en Gurmeet geniet het meest.

Tegen half één komen we aan in Delhi, we hadden al bedacht dat indien mogelijk we gewoon allemaal slapen op Rianne's voormalige kamer zodat we niet hoeven te zoeken naar een hotel. Geen enkel probleem, Ganga klapt de bank uit waar wij kunnen slapen. Alle koffers worden ingepakt en om twee uur komt Gurmeet ons weer ophalen, we gaan shoppen. Carolien had als commentaar op mijn saree foto gezegd dat zij ook een saree wilde bij haar afgrijselijke slippertjes. Dussssssss.......................het komt eraan hoor!

Bij de staatswinkel een uurtje wat prullen gekocht en daarna nog naar de markt voor Saree's. Rianne en ik kopen ons beiden een saree en ik laat mij een Kurta (broek, top en sjaal) aanmeten, broek wederom te nauw dus die aan Ganga gegeven voor haar kleindochter. Kerstrood met zilver, ik schitter erover en besluit het te dragen als we die avond gaan eten bij Gunpowder. Rond zes worden we in de buurt van het restaurant afgezet en gaan we nog wat winkeltjes bekijken. Het valt me op dat de locale vrouwen hier meer westers gekleed gaan dan in de delen die we tot nu toen hebben bezocht. Ook de prijzen en de winkels zijn luxer. Hier zijn prachtige Saree's en Kurta's. Helaas geen tijd gehad om hier eens te kijken maar op het vliegveld zien we ze ook en daar zijn de prijzen ipv vanaf 10 euro zo vanaf 100 euro tot verschillende honderden euro's.

We zijn als eersten bij het restaurant en wachten op Phillip die vanaf zijn werk komt, het verkeer zit wat tegen maar iets na achten kunnen we eten. We zien veel vleermuizen vliegen en ook hele grote, zo groot als een grote vogel, geweldig. Het uitzicht vanaf het balkon is magnefiek en het eten is absoluut zalig. Rianne eet alleen wat rijst ivm haar maag en had al gezegd dat je beperkt drinken kunt krijgen. De ober waar we bestellen zegt zacht tegen Roelof dat hij ook bier heeft. Rianne compleet verbaasd en ook Phillip. De mannen krijgen het wel in een donkere plastic beker en later op de nota wordt het omschreven als iets onbelangrijks aangezien het officieel niet is toegestaan.

Na afloop met z'n allen in de tuk tuk naar het metro station en dan naar huis. We moeten vroeg op en hebben niet veel uur om uit te rusten. Gelukkig maar, het bedbankje is voor twee personen echt een ramp om op te slapen. De veren voel je door het matras heen en we hangen als in een hangmat. Om kwart over vijf gaat de wekker, hoera.

De weg naar vliegveld is snel voorbij en we nemen afscheid van onze chauffeur en we zullen een volgende keer zeker om hem vragen ondanks dat zijn engels niet optimaal is. Nadat we vlot zijn vertrokken en we een ontbijtje krijgen voelt Rianne haar maag alweer opspelen. Ze gaat richting toilet en even later ga ik samen met haar. Paar kotszakjes mee, glas water en servetje mee. Gelukkig zijn er meerdere toiletten en ineens komt er één vrij, dus ik tegen haar: ga hier maar naar binnen voor het geval dat. Het stinkt zurig daar en ik til de klep op en zie papier. De stank wordt haar teveel en ze begint spontaan over te geven. Ik spoel de plee maar ff door en til daarna de deksel op, werkelijk waar de stront zat overal.

Rianne wordt door de stewardessen vertroeteld en ik laat haar achterin het vliegtuig zitten voor het geval dat. Na een tijdje loopt een stuwardes met Rianne door ons gangpad, ik wordt verzocht om mee te gaan zodat ze een wat prettigere plek kan krijgen. Even later zitten we luxe. Beenruimte mega en alles prettiger dan de goedkoopste plekken. Roelof komt na een paar uur kijken en aangezien Rianne slaapt gaan we ruilen. Ik ben kleiner en ga op zijn plaats zitten en hij kan naast Ri zitten. Onze oude plaatsen zijn inmiddels ingenomen door mijn buurvrouw die over 3 plekken heen kan liggen. Laat haar maar lekker slapen.

Op dit moment vliegen we tussen Elista en Donetsk met een snelheid van 892km per uur en nog zo'n 3000km te gaan. Ik type ondertussen de laatste blog en verheug me al op thuis hoewel ik de chaos, kleuren, bijzondere steden, simpelheid van leven en vriendelijke mensen van incredible India wel zal missen.

We komen zeker nog een keer terug.

p.s. ivm geen internet op het vliegveld, blog thuis erop gezet