Sinds vorige week schoot het er iedere keer bij in om de blog te updaten, dus nu ik lekker fris gedouched in de tuin van Ambika om te vertellen over afgelopen week......

Er is weer veel gebeurt, mijn Amrapalli pupjes lijken het beter te doen als eerst, nu komen er tenminste alerte, kwispelende pups aangerend als ik roep ipv zielige wegkwijnende hoopjes die hier en daar liggen te slapen zoals in het begin.
Elke dag zijn er wel weer nieuwe doden maar ook elke dag is er weer nieuwe aanvoer, de teller blijft steken zo om en nabij de 30 op het moment. Volgens meerdere bronnen is het puppy seizoen nu aan het einde en zal het aantal straks wel teruglopen.... I hope so...

Het werken met de pups is leuk maar zo langzamerhand wil ik graag naar de ICU, heb een beetje genoeg van snotter pups en diarree pups de gehele dag. Sowieso heb ik gisteren gezegd niet meer bij de pups te willen werken tijdelijk omdat ik er achterkwam dat dat vlak achter de RX ruimte is terwijl er niet voldoende lood bescherming is. Dus totdat ze daar wat aan doen en ik een dosismeter krijg, ga ik enkel tussen 2 en 4 heen (wanneer ze pauze hebben van de RX). Maar sowieso wilde ik al richting ICU dus nu is het wel makkelijker om mijn zin door te drijven.

Philip is vandaag thuis met buikkrampen en diarree, door de mensen hier ook wel ´Delhi belly´ genoemd. Ingrid en ik hebben het maar in lichte mate, het lijkt rond te gaan want ook veel werknemers op de kliniek horen we klagen over buikpijn. En natuurlijk zijn wij westerlingen daar nog weer extra vatbaar voor. Philip nu wel in het bijzonder omdat hij afgelopen week gebeten is in zijn been door een straathond hier in de kolonie en nu weer Rabiës vaccinaties aan het halen is, dat doet je weerstand nog weer extra dalen.

We wonen ook alweer een aantal dagen terug in Ambika´s huis (weet niet of ik dat al verteld had), want zowel het warme water als de wc in het nieuwe appartement hadden nogal wat mankementen. Dus ik deel weer de kamer met Ingrid en Philip heeft een eigen kamer op de 2e verdieping. Tis nog maar de vraag of we nog weer terug zullen gaan naar het andere appartement, het is en blijft natuurlijk wel India... ;)

Woensdag zat ik er een beetje doorheen, voelde me super moe en duf en het wilde allemaal niet zo goed lukken. Om het nog erger te maken ben ik ook nog eens mijn telefoon met daarin simkaart kwijt die iemand wel zal hebben meegenomen.... Dus op dat oude nummer ben ik niet meer te bereiken. Heb nu een leen telefoon van Philip en een oude simkaart van Ingrid dus nadat ik vandaag beltegoed herlaad heb zou ik weer moeten kunnen bellen en smsen.

Er waren ook wel goede momenten deze week. Maandag ben ik met Ambika mee geweest naar een soort modeshow bij een 5sterren hotel (wat trouwens niet zoveel voorstelde qua show maar wel leuk was) en daarna zijn we pizza gaan eten in een restaurantje. De grote baas (= mvr G.) was er ook bij en zij is wel een verhaal apart. Van mensen die haar man hebben ontmoet hoor je altijd dat hij de rust en de vriendelijkheid zelve is, nou in dit geval zou ik niet durven beweren dat tegenpolen elkaar aantrekken... maar het scheelt niet veel ;). Ze is echt recht doorzee en soms ronduit bijna beledigend. Zo had ze opmerkingen over de kleding van haar jongere zus wat ze maar een bijeengeraapt zooitje vond en vroeg ze zich af of ik wel alcohol mocht drinken aangezien ik eruit zag als 16 jaar oud (en bedankt......). Maar al met al was het een leuke avond.
Gisteravond heeft Ambika mij en Ingrid meegenomen naar de film, want ze had uitnodigingen gekregen voor de voorpremière van de film ´This Means War´. Ik weet niet of hij in NL al draait in de bios maar voor diegene die hem nog niet gezien hebben ik vond het echt een aanrader. Zeer vermakelijke film met hele grappige stukjes, al is het plot niet bijster origineel =)

Op de kliniek waren er ook goede momenten. Een van de dagen kwam er iemand met een heel jong pupje (nog maar een paar dagen oud) waarvan de moeder was overleden. En dat werd zo aan mij gegeven van, nou Mvr dokter.... u weet wel wat ermee gedaan moet worden.
We hebben een stuk of 12 teven in Amrapalli waarvan de meesten met pups en een aantal hoog drachtig, en het is me gelukt om de baby te laten adopteren door een van de teven met kleine pups. Elke dag ga ik even kijken en ik zie het diertje regelmatig bij haar nieuwe mammie drinken, dus hopelijk blijft het zo goed gaan =)
Het is jammer dat ik niet vaker tijd heb om foto´s op de kliniek te maken, maar ik zal proberen zeker eentje van die pup erop te zetten volgende week.
Ook zijn er een stuk of 3 pups geadopteerd afgelopen week (van mijn ex-patientjes) dus dat is wel een fijn gevoel.

Gisteren hebben Philip en ik een pyometra (baarmoederontsteking) gediagnosticeerd en hopelijk is ze afgelopen nacht wat gestabiliseerd zodat ze vandaag geopereerd kan worden. Ook ben ik eergisteren super boos geweest omdat ik een pupje kreeg dat s nachts binnen was gekomen, beide voorpootjes in het verband. Het was een beetje vies dus ik wilde het verband vervangen en ze hadden wel gezegd dat er een wond onder zat. Na uitpakken bleek aan 1 kant gewoon een complete open breuk ter hoogte van de elleboog te zijn, die gewoon s nachts maar compleet met alle zand en vuil wat erin zat was ingepakt. Dat kan gewoon niet.....
Gelukkig bleek op RX het andere voorpootje niet gebroken en alleen gekneusd dus hopelijk wordt vandaag de andere poot geamputeerd en komt hij er weer bovenop.
Maar er gebeuren hier zoveel dingen die eigenlijk niet kunnen.... Tis soms gewoon erg....

Nu even over de titel van deze update, waarvan sommigen zich vast zullen hebben afgevraagd waar het op slaat. Ik geloof dat de meisjes die helpen op de kliniek wel gecharmeerd zijn van Phillip, zo heeft het meisje waar ik meestal mee werk al een pupje ´Phillip´ genoemd. En het meisje dat voor de voeding zorgt heeft hem de bijnaam Dr Spiderman gegeven (omdat ze vind dat hij op de acteur lijkt van de films). Toen ik dag hoorde van een van de medewerkers heb ik echt tot tranen toe gelachen, deels vermoeidheid maar het was ook gewoon erg grappig =)
Zelf heb ik aan het begin ook wel een stomme fout gemaakt toen ik nog niet zo aan de namen was gewend. Zo heb ik aan de chirurg (Parampal) eens gevraagd of ik een of ander medicijn kon krijgen voor Parampalli (ipv Amrapalli) lol.... Hij zat me wel heel raar aan te kijken en achteraf was het wel een hele grappige fout want steeds als ik hem nu zie moet ik bijna lachen.

Vandaag lekker rustig aan en wil ik nog naar het grote winkelcentrum hier in de buurt. Even een lekkere ijskoffie of zoiets halen, winkeltjes kijken en het gevoel hebben weer even in de beschaving te zijn.
Toen Ingrids vader hier nog was heeft hij ook best veel foto´s gemaakt in de kliniek, dus die wil ik vandaag ook even uitzoeken en een aantal op de blog zetten voor jullie.

Het weer is hier nu nog heerlijk, al zal het over een week of 2 weken wel ongemakkelijk warm beginnen worden. Maar voor nu dus zonnige groetjes uit Delhi !!! =)