de laatste dagen - thuis

Sariska - Delhi - huis

In Sariska kwamen we erachter dat wij de enigste gasten zijn in het Palace Sariska hotel. Het is ondanks de naam een hotel wat we niet aanbevelen. De flessen water die klaar staan op de kamer zijn gevuld met kraanwater en die heb ik afgegeven bij de receptie met het verzoek ze om te ruilen voor gesloten waterflessen. Het is echt vergane glorie, de wastafelkraan hangt bijna los en je moet beide kranen vasthouden als je hem wilt gebruiken. Er is geen internet maar gelukkig werkt de dongel van Rianne hier en kunnen we dus daar gebruik van maken.

Het diner is een aanfluiting, misschien in het hoogseizoen maar nu........ De ober vraagt wat we willen drinken en zijn engels is niet al te best dus nadat ik gevraagd heb om een drankenkaart zodat we daarvan kunnen kiezen komen we erachter hoe het ervoor staat. Ik krijg nadat men heeft gezocht een kaart en die klap ik open, veel staat erop maar het blijkt dat niets mogelijk is behalve, water, sap en Roelof heeft geluk een biertje. Verder is niets voorradig. Valt ons erg tegen, ze hadden ons op z'n minst hierover kunnen inlichten of vooraf kunnen vragen wat we zouden willen drinken zodat ze het misschien konden halen van een winkel. We eten wat en gaan richting onze kamer en zijn blij dat we de volgende ochtend weer vertrekken.

Gurmeet staat keuring ons op te wachten de volgende ochtend en we gaan op pad. We nemen eerst een binnenweg richting Delhi en die is prachtig. Veel natuurschoon, bergen en bewerkte landerijen, koeien, apen en kleurrijke mensen. Nadat we aankomen bij de snelweg veranderd dit in de gebruikelijke chaos. De snelweg van Jaipur naar Delhi is net een bouwput. Hier rijden vrachtauto's af en aan, overal werkverkeer en overal opstoppingen. Geregeld kom je een verkeersdrempel tegen als je bij een kruizende weg komt. We zien daar een vrachtauto die het niet zo nauw heeft genomen en die schijnbaar deze te hard wilde passeren. Beide voorwielen zijn naar buiten geknakt en de wagen staat daar op zijn vooras. Geen idee hoelang deze daar zal blijven, ze zijn niet zo snel.

Regelmatig komen we bij tolpoortjes en hoewel de gemiddelde prijs zo'n 30 roepies is ziet onze chauffeur één keer kans om gratis erdoor heen te komen. Voor ons rijdt een auto met zwaailicht en daarin zit een VIP, op zo'n moment wordt er ruimte gemaakt en gaat de slagboom open. Gurmeet rijdt met open raam en riep dat hij erbij hoorde, wij als buitenlanders zien er ook net uit als belangrijke mensen dus was het: gauw gauw, rijden rijden. Geweldig we liggen in een deuk en Gurmeet geniet het meest.

Tegen half één komen we aan in Delhi, we hadden al bedacht dat indien mogelijk we gewoon allemaal slapen op Rianne's voormalige kamer zodat we niet hoeven te zoeken naar een hotel. Geen enkel probleem, Ganga klapt de bank uit waar wij kunnen slapen. Alle koffers worden ingepakt en om twee uur komt Gurmeet ons weer ophalen, we gaan shoppen. Carolien had als commentaar op mijn saree foto gezegd dat zij ook een saree wilde bij haar afgrijselijke slippertjes. Dussssssss.......................het komt eraan hoor!

Bij de staatswinkel een uurtje wat prullen gekocht en daarna nog naar de markt voor Saree's. Rianne en ik kopen ons beiden een saree en ik laat mij een Kurta (broek, top en sjaal) aanmeten, broek wederom te nauw dus die aan Ganga gegeven voor haar kleindochter. Kerstrood met zilver, ik schitter erover en besluit het te dragen als we die avond gaan eten bij Gunpowder. Rond zes worden we in de buurt van het restaurant afgezet en gaan we nog wat winkeltjes bekijken. Het valt me op dat de locale vrouwen hier meer westers gekleed gaan dan in de delen die we tot nu toen hebben bezocht. Ook de prijzen en de winkels zijn luxer. Hier zijn prachtige Saree's en Kurta's. Helaas geen tijd gehad om hier eens te kijken maar op het vliegveld zien we ze ook en daar zijn de prijzen ipv vanaf 10 euro zo vanaf 100 euro tot verschillende honderden euro's.

We zijn als eersten bij het restaurant en wachten op Phillip die vanaf zijn werk komt, het verkeer zit wat tegen maar iets na achten kunnen we eten. We zien veel vleermuizen vliegen en ook hele grote, zo groot als een grote vogel, geweldig. Het uitzicht vanaf het balkon is magnefiek en het eten is absoluut zalig. Rianne eet alleen wat rijst ivm haar maag en had al gezegd dat je beperkt drinken kunt krijgen. De ober waar we bestellen zegt zacht tegen Roelof dat hij ook bier heeft. Rianne compleet verbaasd en ook Phillip. De mannen krijgen het wel in een donkere plastic beker en later op de nota wordt het omschreven als iets onbelangrijks aangezien het officieel niet is toegestaan.

Na afloop met z'n allen in de tuk tuk naar het metro station en dan naar huis. We moeten vroeg op en hebben niet veel uur om uit te rusten. Gelukkig maar, het bedbankje is voor twee personen echt een ramp om op te slapen. De veren voel je door het matras heen en we hangen als in een hangmat. Om kwart over vijf gaat de wekker, hoera.

De weg naar vliegveld is snel voorbij en we nemen afscheid van onze chauffeur en we zullen een volgende keer zeker om hem vragen ondanks dat zijn engels niet optimaal is. Nadat we vlot zijn vertrokken en we een ontbijtje krijgen voelt Rianne haar maag alweer opspelen. Ze gaat richting toilet en even later ga ik samen met haar. Paar kotszakjes mee, glas water en servetje mee. Gelukkig zijn er meerdere toiletten en ineens komt er één vrij, dus ik tegen haar: ga hier maar naar binnen voor het geval dat. Het stinkt zurig daar en ik til de klep op en zie papier. De stank wordt haar teveel en ze begint spontaan over te geven. Ik spoel de plee maar ff door en til daarna de deksel op, werkelijk waar de stront zat overal.

Rianne wordt door de stewardessen vertroeteld en ik laat haar achterin het vliegtuig zitten voor het geval dat. Na een tijdje loopt een stuwardes met Rianne door ons gangpad, ik wordt verzocht om mee te gaan zodat ze een wat prettigere plek kan krijgen. Even later zitten we luxe. Beenruimte mega en alles prettiger dan de goedkoopste plekken. Roelof komt na een paar uur kijken en aangezien Rianne slaapt gaan we ruilen. Ik ben kleiner en ga op zijn plaats zitten en hij kan naast Ri zitten. Onze oude plaatsen zijn inmiddels ingenomen door mijn buurvrouw die over 3 plekken heen kan liggen. Laat haar maar lekker slapen.

Op dit moment vliegen we tussen Elista en Donetsk met een snelheid van 892km per uur en nog zo'n 3000km te gaan. Ik type ondertussen de laatste blog en verheug me al op thuis hoewel ik de chaos, kleuren, bijzondere steden, simpelheid van leven en vriendelijke mensen van incredible India wel zal missen.

We komen zeker nog een keer terug.

p.s. ivm geen internet op het vliegveld, blog thuis erop gezet

sariska

Sariska, dag 6

Vanmorgen ons laatste ontbijt in jaipur. Gurmeet wacht ons al keurig op en we vertrekken om half negen. Dit zal een dag zijn met minder hectiek want we zullen naar Sariska gaan. Hier is een reservaat waar op 800km2 ook tijgers leven. De kans dat we er één zullen zien zal minimaal zijn maar toch.

Maar voordat we daar zijn nemen we de hoofdweg van jaipur richting Delhi. We raken al behoorlijk gewend aan het verkeer maar af en toe blijven we ons verbazen. Ze werken hier ook aan de weg maar hier gebruikt men geen pilonnen ofzo maar er staat een bord dat er werkzaamheden zijn en dan moet je maar oppassen. We zien wel een vrachtauto met pech langs de snelweg staan en die heeft keurig een markering gemaakt van dikke stenen die als pilonnen fungeren. Niemand die het in z'n hoofd haalt om daar in te gaan halen, werkt dus prima. Na circa anderhalf uur slaan we af richting Sariska en gaan we over een soort van 80km weg. Je merkt ook gelijk dat het rustiger word en er staan ook in de dorpjes minder huizen. Ook lijkt het allemaal schoner. Het landschap is vlakker en er worden meer percelen gebruikt voor akkerbouw, vooral mais. Verder zijn er meer bomen en is er een soort van heuvelrug op de achtergrond. Af en toe gaat de weg omhoog en langzaam klimmen we. Wij vinden het in elk geval prachtig en Gurmeet vind het ook mooi. Volgens hem lijkt het meer op waar hij vandaan komt, daar is het groen en schoon en zijn de mensen vriendelijk.

We passeren kleine plaatsjes en zoals overal scharrelen de koeien en geiten en ook varkens langs de weg. Ze hebben hier in elk geval beter te eten want er is meer gras dan in de stad. Gelukkig weet onze chauffeur veel hotels en hij wil ons eerst Sariska's palace laten zien. Een hotel wat vanaf een afstand als een koloniaal prachtig mega groot gebouw oogt. Maar van dichterbij is het wel veel vergane glorie. Ze zijn hier niet zo van het onderhouden. We zijn meer dan welkom want het hoogseizoen is voorbij en de gasten minimaal. Aangezien we met z'n drieën zijn laat men ons eerst een kamer zien waar een bed extra bij op kan en daarna 1 die groter is. We besluiten dan maar voor de grootste te gaan aangezien hier niet veel te doen is en we dan in elk geval ruimte hebben en buiten kunnen zitten als we willen. Gurmeet had al gezeg de price is spicy en inderdaad dit is het allerduurste hotel wat we tot nu toe hebben gehad. 9000 roepies per nacht maar daarvoor hebben we wel inclusief ontbijt, uitgebreide lunch en een diner. Alleen het drinken zullen we moeten betalen. Buiten slapen is geen optie dus we besluiten te blijven. We reserveren gelijk de jeep safari bij de balie en om drie uur moeten we bij de ingang staan.

We worden naar onze kamer gebracht en nadat we onze koffers hebben neergezet en gesetteld zijn wil Roelof naar buiten. Helaas is dit niet mogelijk, de koffer meneer heeft onze buiten hordeur op slot gezet en we zitten gevangen. Rianne merkt op dat de 20 roepies fooi misschien te weinig was en dat dit onze straf is. De kamer telefoon werkt wel en we proberen de receptie te bellen. Niemand pakt op. Ook de roomservice geen gehoor net als de housekeeping. Als laatste Gurmeet gebeld en die kwam compleet met iemand van het hotel op hoge poten eraan. We geloven dat hij nogal heeft opgespeeld want ze waren erg bezig met excuses aan te bieden.

Tijdens onze uitgebreide lunch, veels te veel eten, merk ik op dat misschien het leuk is als we Gurmeet meevragen voor de safari. Aangezien we toch de jeep apart betalen en daarna als buitenlander 450 roepies betalen pp voor entree kost het ons nog 60 roepies om Gurmeet mee te laten gaan. In eerste instantie zegt hij nee, maar Rianne kan goed overtuigen. Rond half vier vertrekken we en gaan op pad. We rijden door het park en zien veel vogels, apen, gevlekte herten, antilopes, pauwen twee jackels en nog meer. Hoewel we hopen zien we geen tijger, maar schijnbaar liep er wel 1 vijf dagen geleden achter het hotel langs de rivier. Wij vermaken ons in elk geval prima. Terwijl we richting uitgang rijden ineens een uitzinnige kreet van onze gids, een hyena op de weg. 30km is de max toegestaan maar de jeep scheurt met een vaart over de weg heen dat we blij zijn dat er niets is gebeurd. Roelof zegt: blij dat er een rugleuning zat bij ons anders waren we zo uit de jeep gevallen. Volgens de gids kwam het bijna niet voor dat men een hyena zag. Dus allemaal blij. Rond half zeven zijn we terug en is het opfrissen geblazen en zullen we zo gaan avondeten. Onze een na laatste avond hier is bijna voorbij. Morgen om 07.30 vertrekken we richting Delhi voor onze laatste nacht.

tot morgen

jaipur

Dag 5: Jaipur

Het avondeten van gisteren was heerlijk. Rianne's maag had er meer moeite mee ondanks dat het de dagen ervoor zo goed ging. Alles is er weer uitgekomen en nu zitten we aan het ontbijt. Banaan voor Rianne met thee en wij aan de toast met jam. Gurmeet zal al voor bij de ingang staan want hij wilde om 08.00 aanwezig zijn zodat we om half negen kunnen vertrekken. We krijgen vandaag een sightseeing door Jaipur en gaan het royal palace bezoeken.

Jaipur is heel druk en ook behoorlijk smerig. Overal afval op de straten en sommige kruispunten hebben een berg hiervan in het midden. De huizen ogen erg vervallen en sommige zijn half afgebouwd. Overal zijn mensen op straat en veel mensen slapen gewoon bij hun stalletjes op een simpel bed. Het is toch warm dus een deken is niet nodig. We rijden langs een meer met daarin het Water palace het Jal Mahal gebouwd in 1799 als een soort van zomerhuis. Je kunt er alleen per boot komen en we maken wat foto's. We passeren een tempel waarop de apen klimmen en gaan via allerlei kronkelwegen richting het Amber fort. Een groot fort waar vroeger een koning en soldaten gehuisvest waren. Gebouwd in 1558 en zeer goed behouden. Latere bijgebouwde huizen zijn al vervallen tot ruïnes. Je kunt als toerist via de hoofdingang per Olifant naar de binnenplaats rijden. Gurmeet weet de achteringang en aangezien de entree niets kost lopen wij via die ingang naar de binnenplaats en kunnen zo de olifanten in optocht zien komen en gaan. Zo zal het er misschien ook wel vroeger hebben uitgezien.

Terug richting de stad zien we ook in de winkelstraten olifanten lopen waarop je een rondrit kunt maken. Geweldig om te zien dat alles daar kan. We komen weer in de binnenstad van Jaipur en Gurmeet laat ons een atelier zien waar je gewoon je kleding kunt laten maken en natuurlijk ook kopen. Ze bedrukken daar met de hand stoffen en allerlei rollen liggen in de winkel. Toch even een sarie gepast en nu weet Rianne hoe ze haar sarie aan moet trekken. Heb daar een sjaal gekocht en een prachtige zomerjas. Rianne laat zich daar twee zomerjurken maken en die zijn om zes uur vanavond klaar. Onze chauffeur zet ons af bij ons hotel en gaat zijn toeter van de auto laten maken. Erg onhandig om iedere keer twee draadjes tegen elkaar aan te houden als je mee wilt toeteren in het verkeer. Tijd dus om aan onze blog te werken en alvast wat foto's uit te zoeken.

Om drie uur staat Gurmeet op ons te wachten, Rianne blijft in bed en probeert te slapen en hoopt dat haar buikklachten wat afnemen. Wij op weg naar het Royal Palace waar Roelof en ik oude kleding, wapentuig en de troonzaal van de Maharadja gezien. Daarna nam Gurmeet ons mee naar een edelsmid en een tapijtenmaker. Toen we rond zes uur klaar waren moesten we Rianne ophalen om met haar naar de kledingzaak te gaan voor haar jurken. Na een paar kleine aanpassingen en een uur later verliet ze met twee unieke zomerjurken de winkel. Nu maar hopen dat de zomer in Nederland zal komen, Rianne is er klaar voor.

Rond half acht zijn we bij ons hotel en nu een uur later wachten we op ons eten en kunnen we onze blog erop zetten. Morgen gaan we op weg naar een reservaat waar we tijgers in het wild hopen te zien.

Tot morgen

Agra - Jaipur

Dag drie:

's ochtends op tijd opgestaan nadat ik vreselijk slecht had geslapen (nog steeds maag en buikpijn), maar gelukkig was het mam en pap een stuk beter vergaan en hadden die als een blok geslapen in hun hotel. Na mijn ontbijt met Philip kwamen ze mij ophalen thuis om te vertrekken richting Agra. Onderweg gepasseerd langs Mathura (een van de heilige steden van India), maar volgens Gurmeet was daar weinig te zien dus besloten we om door te rijden.
Het is hier buiten Delhi compeet anders als in de stad, grote dorre vlaktes waar ze graan verbouwen met hier en daar hutjes gebouwd van gedroogde koeienmestplaggen, deze worden gebruikt als brandstof voor het koken van eten. Af en toe passeren we een kruispunt van 2 grotere wegen waar het dan ineens een drukte van jewelste is en er een soort kleine nederzetting is ontstaan waar je koud water e.d. kan kopen. Overal op de weg zie je hier oude tractoren en vreselijk overbeladen trucks, maar paard en wagen en kamelenwagens zijn niet uitzonderlijk. De koeien, buffels en geiten lopen hier regelmatig los langs de kant van de weg, maar tijdens mijn verblijf hier in India heb ik nog nooit een verkeersopstopping gezien veroorzaakt door een koe. Ondanks wat ik altijd heb gedacht worden die koeien (ook al zijn ze heilig) toch vriendelijk maar dringend verzocht om ergens anders te gaan liggen ipv midden op de weg.

Na een korte stop voor een lunch bereikten we net na 2 uur Agra en bracht onze chauffeur ons naar een hotel. Hier is het normaal dat je gewoon de kamer gaat bekijken om te zien of hij bevalt, en anders ga je gewoon op zoek naar iets beters. Op deze kamer was niets aan te merken (schoon, eigen badkamer, televisie en zelfs Wifi) dus voor 1200 roepies in totaal hadden we een kamer voor 3 personen.
Om half 5 werden we door Gurmeet en onze gids (Ravi) opgehaald om naar het Agra fort te gaan. Het Agra fort is in de Mongoolse dynastie gebouwd als een koninklijk paleis door 3 generaties van koningen. Ieder volgende koning bouwde een deel in zijn eigen stijl bij de al bestaande bebouwing en het geheel is een prachtig voornamelijk uit rode steen opgetrokken bouwwerk met ooit kleurrijke (nu grotendeels vervaagde) details.
Tijdens de Engelse bezetting werd een deel van het leger gestationeerd in het fort, en al het bladgoud werd door hun verwijderd van de muren. De schade aangericht door de vrijheidsstrijders van India die uiteindelijk het fort herroverden is nog steeds te zien en blijft bewaard als een aandenken van deze periode.
Na ons bezoek aan het fort zijn we doorgegaan naar een werkplaats waar ze nog op de traditionele manier semiwaardevolle stenen inleggen in marmer. Wat een werk, en een prachtige kunstwerken kunnen ze op die manier maken.
Vlak bij de werkplaats was een restaurant waar we hebben gegeten. Ik merk wel dat ik nu echt de toeristenversie van het Indiaase eten krijg voorgeschoteld want het is allemaal maar vrij smakeloos zonder de rijke smaak van specerijen en chilli's waar ik de afgelopen 3 maand toch wel een beetje aan gewend ben geraakt. Maargoed, aan de andere kant misschien wel goed voor mn ingewanden om helemaal te herstellen =)

Na het eten terug naar het hotel en op tijd naar bed, want de volgende ochtend om 5.15 zou Ravi klaarstaan om ons mee te nemen naar de beroemde Taj Mahal !

Dag 4:

De wekker ging om 04.45, nog niet wakker maar dat kwam snel. Allemaal aangekleed en alvast wat klaar gezet voor vertrek en toen snel naar buiten. Helaas was Ravi er nog niet en die kwam 1 minuut later dan afgesproken. Te voet richting de Taj Majal wat maar op 10 min afstand van ons hotel lag. We konden haar niet zien vanaf de weg. Nadat we onze kaartjes hadden gekocht naar binnen en Ravi vertelde ons eerst over het mausoleum. Het is de rustplaats van Jasmin Taj Mahal. Zij was 1 van de drie vrouwen van de shah Jahan. Zij kreeg als enigste navolgelingen. Tijdens haar 18e zwangerschap overleed zij. Voordat ze overleed vertelde ze haar man dat ze begraven wilde worden in een passende tombe. Ook dat hij voor haar ouders zou zorgen, voor zichzelf ook een tombe moest maken en dat hij niet weer zou trouwen. Ze baarde 3 dode kinderen en van de 14 andere kinderen werden 6 volwassen. Vier zonen en twee dochters. Toen de witte Taj Mahal klaar was en de shah aan zijn identieke zwarte mausoleum begon heeft de jongste zoon zijn oudere broers vermoord om zelf shah te worden en heeft zijn vader gevangen gezet in het rode fort. Vanuit zijn gevangenis kon de shah kijken op de Taj Mahal. Hij overleed 5 jaar later en is op verzoek van zijn dochter begraven naast zijn vrouw. Na dit gehoord hebben hebben we het prachtige gebouw bezocht. Wat een meesterwerk als je bedenkt dat het al vanaf 1653 daar staat in al zijn schoonheid.

Na afloop richting het hotel voor het ontbijt en daarna onze koffers inladen en op weg naar Jaipur. Tijdens deze weg doen we Vatehpur sikri aan. Dit moet je niet te laat aandoen ivm de hitte. Het bouwwerk is gebouwd in rode steen dus erg heet vanaf het middaguur. Wij waren nog op tijd en Gurmeet had een gids geregeld die ons door het paleis voerde. Hier had de kONING drie vrouwen. Een moslim vrouw een Hindoestaanse en een Christen. Zeer bijzonder om hier door te dwalen, leuke foto's gemaakt. Rond half twaalf waren we terug en ik mijn Amsterdam paraplu kwijt aan onze gids. Die was er zeer van gecharmeerd, vooral de rand met fotoprint van huizen, Centraal station, gracht en brug. Zal dus weer daarheen moeten om een nieuwe te kopen.

Gurmeet, trouw zoals altijd, stond te zwaaien en we konden weer vertrekken. Op weg naar Jaipur waar we twee nachten willen blijven. Onderweg wederom verbazing alom over wat er allemaal op de weg rijdt. Hoezo snelweg? Alles maakt gebruik van de weg. Dus niet raar opkijkken als je spookrijders tegenkomt. En geen waarschuwing vooraf via de radio. Brommers, vrachtwagens of tracktors met lading het gaat gewoon via de kortste weg en indien jou rijbaan. De koeien natuurlijk weten ook niet dat het gevaarlijk kan zijn, dus af en toe in de ankers.

Onze lunch genuttigd bij een 'wegrestaurant' prima te doen en van de totaal prijs word je ook niet verdrietig. We passeren zelfs af en toe een treinstation, nou ja station? Een paar gebouwtjes langs de weg en zoals we al eerder gezien hebben wil je niet altijd met elke trein mee. Men hangt dus inderdaad gewoon in de deur. Als een trein over een soort van viaduct gaat zie je iedereen gewoon wachten tot de trein voorbij is. Dit omdat men gewoon van alles uit de trein kan gooien en je dit niet op je hoofd of auto wilt krijgen.

We zijn dus in de auto na de stop begonnen met onze blog dus nu rijden we op nog twee uur rijden vanaf Jaipur op de snelweg. We stoppen nog een keer bij de Monkey tempel, waar veel apen huishouden. Het was zelfs voor de apen te heet, we hebben een paar zien lopen maar Roelof zag veel liggen slapen op de rotsen ivm de hitte. Het is ook maar 45 graden en de hitte voelt als een dikke deken die op je ligt. Daarna nog een kwartiertje en we zijn in Jaipur. Gurmeet onze chauffeur weet hotels en toen hij het had over een hotel met zwembad was Rianne euforisch. Ik nog gedacht oh oh wat gaat die kosten. Bij aankomst nog kamers vrij en de eerste insepctie van de kamer was: wow, dit is geweldig. Terug naar beneden en voorzichtig geïnformeerd wat de kamer kost, 2000 roepies (iets van 30 euro) inclusief ontbijt, wifi, gebruik zwembad. Toen nog gevraagd wat een extra kleinere kamer kost, 1200 roepies. Dus nu heeft Rianne gewoon haar eigen kamer de komende twee nachten.

Snel met Gurmeet een pin automaat opgezocht en bij terugkomst een Rianne in het zwembad. Ikzelf ook een plons genomen en Roelof een biertje op het terras in de schaduw. We gaan verder niets meer doen, straks eten hier in het hotel en morgenvroeg staat Gurmeet om 08.00 ons op te wachten voor een dagje Jaipur.

Tot morgen

met z'n drieën

Delhi

Gisteren was het zover. De reis verliep zonder problemen en we waren iets eerder dan gepland op plaats van bestemming. Nadat we onze koffers hadden gehaald richting de uitgang op zoek naar onze chauffeur. we hadden al gedacht dat onze driver een bordje zou ophouden zodat we wisten wie hij zou zijn. Groot was de verrassing dat we inderdaad een bordje zagen maar het was Rianne die het hoog hield. Ze was door de chauffeur al om half 6 opgehaald en stond dus al geruime tijd te wachten tot wij zouden komen.

Gurmeet onze chauffeur hadden we snel gevonden en zoals afgeproken hebben we hem de helft betaald toen we bij 'woonadres' van Rianne aankwamen. Ondanks dat we moe waren hebben we daar een indische pannenkoek gegeten als ontbijt. Ganga wil je constant verwennen en ze is toch een soort van huismoeder daar. Na het ontbijt een wandeling gemaakt door Lodi garden, prachtig met tempels, bomen en bloeiende planten. De hitte was voor ons nieuw en we moesten ons snel aanpassen. Veel water drinken en zweten alsof de koppakking lek is. Het was een redelijke dag volgens Ri, bewolkt en iets lagere temperatuur, maar 40+ is zowieso voor ons heet.

Vanaf daar met de metro naar Dillihaat gegaan, een soort markt met allemaal kraampjes en lekkere eetstalletjes. Samen wat gedronken en Momo's (gestoomde kippasteitjes) gegeten die Rianne als lunch had besteld. Daarna wederom met de metro terug, wat op zich al een bijzonderheid is. Ivm veiligheid moet iedereen door een poortje en wordt je met detectie aparatuur onderzocht, je tassen moeten door een röntgenapparaat voordat je naar de haltes kunt.

Bij terugkomst kennis gemaakt met Ambika, die over de shelter gaat waar Rianne de afgelopen maanden zich heeft ingezet, en afgesproken dat we tussen 20.00 en 20.30 daar samen zouden eten. Onze chauffeur zou ons om 14.00 ophalen om naar de tempel Akshardham te gaan. Keurig op tijd aanwezig en nadat we ingestapt waren en de bocht door, panne met de auto. De stuurbekrachtiginsolie liep eruit en we moesten onverhoopt met de metro of taxi. Gurmeet had gezegd dat we dan maar een nota moesten vragen zodat hij ons terug zou betalen.

De Akshardham tempel was eenvoudig gezegd: ongelooflijk. Wat een sculpturen en beeldhouwwerk. We hebben onze ogen uitgekeken. Ook hebben we een tentoonstelling gezien over Bhagwan Swaminarayan. Prachtig gedaan met soort van Efteling achtige voorstellingen en film. Tegen 18.30 geprobeerd de metro te nemen. Maar het was zo druk dat we er weer uit zijn gegaan en toen alsnog een taxi hebben genomen. Ondanks dat je als toerist nog teveel betaald is het een schijntje van wat we thuis kwijt zouden zijn. Voor twee keer een rit van een dik half uur waren we in totaal zo'n 10 euro kwijt.

Aangekomen in het hotel snel gedoucht en frisse kleren aan en op naar het diner. Heerlijk gegeten met Ambika en mevr. G. en natuurlijk Rianne en Phillip. Rond half elf ging bij ons het kaarsje uit en zijn we naar ons hotel terug gelopen. Geslapen als een blok beton en morgenochtend haalt de chauffeur Rianne op en komen ons dan ophalen.

Dag twee:

Na een heerlijke nachtrust aan een toast ontbijt en daarna met Rianne naar de shelter waar ze de afgelopen maanden heeft gewerkt. Wat een verschil als je het zou vergelijken met een dierenasiel in Nederland. De mensen die er werken zijn aardig maar de omstandigheden laten te wensen over. Honden met en zonder pups, katten, magere kittens. koeien, ezels, ganzen, paar apen, duiven en paar varkens verblijven daar en worden zo verzorgd. Zoals Phillip had gezegd: we zijn behoorlijk gehard door wat we daar hebben gezien en meegemaakt, nadat ik had gezegd dat ik zo te doen had met een pup die alleen maar zat te kreunen (vermoedelijk pijn) en niet uitziende achterpootjes had. Zal wel een PTS geval worden. Nadat Rianne van iedereen afscheid had genomen, stroopwafels had uitgedeeld, getuigbrief van 'goed werk' ontvangen en een laatste ronde door de shelter vertrokken naar huis. Daar een lunch gehad en met onze chauffeur op weg naar Rarojini markt. Toen we daar aankwamen zagen we een 'stoepbarbier' en aangezien het scheerapparaat niet wilde werken vanochtend even vragen wat een scheerbeurt kost: 50 roepies (circa 75 cent) dus......... Roelof heeft zelden zo'n glad kinnetje gehad en de mannen die in tuktuks rijden stonden toe te kijken. De barbier vond het ook geweldig. Als je iets wilt kopen is Delhi toch een koopjes paradijs. kleding en schoenen voor prijzen je kunt je het niet voorstellen. Een suit gekocht, maar ja te klein, dus Rianne mag de top met sjaal hebben. Leuk op een witte broek. Had al mijn twijfels maar de verkoper nam mijn maat en daarna van het topje en had gezegd: deze is meer dan groot genoeg. Na de markt op weg naar huis voor een siesta.

Rond vier uur, we hadden ff een tukje gedaan, kwam Gurmeet ons halen en met ons drieën op weg naar de India Gate. Zoals Rianne al had gezegd je bent een rare verschijning voor de lokale bevolking. Op een gegeven moment vroeg een jonge knul aan Roelof of hij met hem op de foto mocht en er kwamen steeds meer. Inderdaad een grappig gezicht. Nog een grote donatie gedaan aan een school, 200 roepies (3 euro) en de mevr. van de school bedankte ons voor de regen die daarna uit de lucht viel. Heeeeeeeeeeerlijk wat een zaligheid. Het had al een hele tijd niet geregend. In de regen de Rajpath weg afgelopen naar de metro om naar Old Delhi te gaan. Een wereld van verschil met het deel waar Rianne verblijft. Toeterende brommers, auto's en fietsriksja's als krioelende mieren op weg naar............... Aangezien de maag van Rianne nog niet helemaal fit is nemen wij ook een riksja en laten we ons naar spice market brengen. Vanaf een afstand ruik je de kruiden al en even later loop je langs winkeltjes en kraampjes met kruiden en specerijen. Na de spicemarket op weg naar de grootste moskee van India de Jama masjid (vrijdags moskee) en nadat de dames zich hadden gehuld in een keurige soepjurk konden we naar binnen. Ook op het plein voor de moskee werden we gevraagd om mee op de foto te gaan en zagen we her en der mensen foto's van ons maken. Rond 7 uur waren we bij Karim's aangekomen. Een erg beroemd indisch restaurant waar Rianne ons mee naar toe heeft genomen. Wijselijk onze 'gids' laten bestellen van de kaart en zalig gegeten. De rekening van 1100 roepies namen we voor lief. Als sluitstuk met de metro terug naar huis en ons hotel. We konden mooi vooraan instappen en daarna werd Roelof gesommeeerd naar het mannen gedeelte te gaan. Wij lekker ruim en rustig en hij opgepropt in het gedeelte waar vrouwen wel mogen komen maar mannen moeten zijn. Geloof dat het voor Nederland ook wel goed zou zijn,hahahahahha.

Terug 'thuis' nog even gepraat met Phillip en nog even wat gedronken. Daarna op weg naar ons hotel en ons voorbereiden voor de dag van morgen. Trusten.

The Big Finale

Het werk zit erop !! En je kan wel zeggen dat het geëindigd is op een manier die we niet snel zullen vergeten....

Eindelijk maar dan toch konden we een keer de operatiekamer in, half 6 gisteravond en we hadden de hond meegenomen uit ICU die een achterpoot geamputeerd moest hebben.
Vooraf netjes ons huiswerk gedaan, een anesthesie protocol uitgeschreven en ons goed ingelezen over de operatie techniek.... moet toch te doen zijn dachten we....
Twee dingen hebben we vooral geleerd:
1) Al lijken de beschrijvingen en plaatjes in de handboeken vrij duidelijk en logisch, de werkelijkheid is wel anders.... =S
2) Ondanks dat zelfs een auto met gemak een poot kan amputeren (waarvan we al een paar voorbeelden hebben binnen gekregen), wil nog niet zeggen dat wij dat met hetzelfde gemak kunnen doen ;P
Tegen half 7 lag de patiënt eindelijk onder narcose en geschoren etc op de behandeltafel en konden we beginnen. Aan het begin ging het nog wel maar na enige tijd hadden we keer op keer kleinere en grote bloedingen die gestelpt moesten worden en konden we de grote ader en slagader van het been niet duidelijk lokaliseren (en op een karkas is het nog wel vrij simpel...).
Toen we het uiteindelijk niet echt meer zagen zitten en de hond al 3 keer extra injectie anesthesie hadden moeten geven omdat hij begon bij te komen kwam een van de Indiase chirurgen ons te hulp. Het leek uiteindelijk eerder op een slachting als op een nette amputatie maar uiteindelijk was de poot eraf en werd het hechten uiteindelijk het onderdeel van de hele ingreep dat het beste lukte.
Half 12 s avonds en eindelijk was de laatste hechting gezet.... Nu nog schoonmaken, opruimen, verband zetten en de hond terug naar de ICU verplaatsen.
Na de hele avond lang geleefd te hebben op enkel een paar glazen cola, moesten we nog naar huis met een auto-riksja (de laatste metro hadden we al lang gemist), en thuisgekomen een avondmaal van een paar plakjes toast en een kommetje yoghurt.
Het was me het dagje wel.... Maar het goede nieuws.... Vandaag hoorde ik via Philip dat onze hond wonder boven wonder nog leeft, en zelfs vrij fit is ! En dat is fijn om te horen over een patiënt die we ander hadden moeten laten inslapen vanwege een erg geïnfecteerde open fractuur..

En dan te bedenken dat ik de dag ervoor nog ziek naar huis ben gegaan met overgeven en diarree als water, en me diezelfde ochtend ook nog totaal niet fit voelde....
De dinsdag was dus niet echt een geslaagde dag.. heb vooral in bed gelegen uitzieken. Maar toen ik net thuis aankwam trof ik wel de postbode aan de deur met een pakketje !! Een hele lieve vriendin stuurde een pakje nog voor mijn verjaardag en het leek alsof ik precies op dat moment thuis had moeten komen om het in ontvangt te nemen. Alles zat er nog in geloof ik, ben alleen bang dat de kaas wel een beetje is overleden na 3 weken te hebben verbleven in plastic bij 40+ graden =) Maar toch super bedankt !!!

Wat is er verder nog gebeurt afgelopen week.... We hebben het hitterecord voor de maand mei in Delhi gehaald met 44 graden ! (of we er nu blij mee zijn of niet..). Zaterdags ben ik een halve dag gaan werken om smiddags met Philip op stap te gaan die toch al vrij is op die dag. We hebben wat rondgekeken in de ondergrondse markt, Palika Bazaar (lekker koel met airco!), en daarna naar Old Delhi over de boekenmarkt gelopen (ongelooflijk hoeveel boeken er in 1 klein winkeltje passen... je kan er zelf ook niet naar binnen =P), en de Jama Masjid bezocht (de grootste moskee van India).
Verder zijn 2 van de 3 honden met platen maandag naar Punjab vertrokken om daar opnieuw behandeld te worden in een andere kliniek. Dat scheelt ons sochtends en savonds heel wat werk van het verbanden wisselen. En ander goed nieuws is dat de 3e hond (de puppy) het behoorlijk goed doet en dat we zijn gipsverband hebben verwijderd na een controle RX =)

Gisteren dus de laatste werkdag en vandaag lekker tijd voor mezelf om wat laatste dingetjes te halen en te regelen, spullen te sorteren en m´n koffers in te pakken. Nu het afscheid dichterbij komt krijg ik toch het gevoel India wel behoorlijk te zullen gaan missen ondanks dat ik ook wel weer graag naar Nederland terug wil.....

Maar eerst natuurlijk nog op reis met pa en ma die morgenvroeg hier aankomen... das dus al over minder dan 20 uur !!

Veel liefs uit Delhi ~

Miss Sweety.....

Philip beklaagt zich er sowieso regelmatig over dat hij enkel maar in mijn blog vermeld wordt als hij ziek is of vrij heeft... dus bij deze een keer een hele alinea enkel over hem =PP
Eigenlijk is Philip een hele gezellige vent en je kunt goed met hem samenwerken... zolang hij niet boos wordt (maar dat is dan niet persoonlijk bedoelt ;) ). Naar eigen zeggen is hij wel een controle freak en hij kan zich soms erg ergeren wanneer we na het ontbijt moeten zitten wachten voordat we vertrekken naar de kliniek.
Hij vertelt me regelmatig over de nieuwste voetbaluitslagen, ondanks dat ik daar niet in geïnteresseerd ben.... Of misschien juist OMDAT ik er niet in geïnteresseerd ben =P Af en toe is het maar een irritant wezen ;) Mjah wat wil je ook..... het is en blijft een man natuurlijk.... =P
Toch past hij altijd heel goed op me, en meestal is hij degene die naar de shop in de buurt gaat of zelfs naar de koelkast als ik s avonds uitgeteld op de bank hang..... dus is hij ook wel lief. Misschien dat ik hem toch wel een beetje zal missen straks =P
Dus Philip.... Als je dit leest hoop ik dat je van je eigen persoonlijke allinea hebt genoten ;)

Afgelopen week was ik zoals jullie weten jarig en het was letterlijk de ´hottest bday ever´ te noemen. Denk niet dat ik het eerder gevierd heb bij 40+ graden...
Vroeg in de ochtend een leuke verassing want mam en oma waren in Barcelona speciaal heel vroeg opgestaan om mij via de telefoon wakker te kunnen zingen =)
De dag die dus zo goed begonnen was verliep op de kliniek vrij normaal, al was het wel de dag van de gebroken ruggengraten... heb 3 katten en 1 pup met dezelfde aandoening laten inslapen =S
S avonds trakteerde Philip op een etentje bij een super leuk restaurantje in Hauz Khas village, voor mij en Sabrina (de Italiaanse vrijwilligster). We hadden er een super mooi uitzicht en het eten was er zaaalig (al had ik op 1 moment wel een stuk chili ofzo in mn sausje waardoor ik een minuut of 10 compleet in vuur en vlam stond =S).

Philip heeft mij trouwens aangestoken met zijn keelpijn... maar aangezien ik met mijn vrouwelijke weerstand daar natuurlijk beter tegen bestand ben, kom ik er een stuk beter vanaf als hij. Ben wel bang dat als hij nog meer mensen aansteekt dat we hem moeten PTS-en want dat kan natuurlijk niet ;)

Donderdags kwamen er 2 vrouwen op bezoek in de shelter die zelf in Zuid India een shelter aan het opzetten zijn. Kreeg meteen al een uitnodiging om daar te komen werken of om gewoon op bezoek te komen, en als ik zou willen zou ik daar zo permanent aan de slag kunnen. Mevr G biedt ons ook regelmatig een baan aan dus aan werkaanbod hier geen gebrek. Denk toch dat ik straks gewoon weer lekker naar Nederland kom en dan zien we wel weer verder =)

Zaterdags kreeg ik meloen bij het ontbijt... lekker leek dat natuurlijk.... Maar de rest van de dag had ik spijt. Waarschijnlijk afgewassen met kraanwater ofzo ?? De buikkrampen waren niet te zuinig =(( Omdat Philip die dag vrij was ben ik zelf nog even langs de shopping malls gegaan die in de buurt van de kliniek zitten om wat rond te kijken en bij terugkomst lag er een super super lief kaartje van Margaux op me te wachten !!! That really made my day ! =)

Onze chauffeur heeft deze week een bekeuring gekregen voor rijden zonder autogordel (we werden aan de kant gezet door de politie)... die boete hier bedraagt wel 100 roepies !! (omgerekend ongeveer 1 euro 50 =PP).
Dezelfde dag zijn we ook nog een avondje niet-vegetarisch gaan eten bij Dilli Haat, en kon Philip meteen wat souvenirtjes voor thuis kopen, dus kwam allemaal weer goed uit.

Gisteren is Sabina ook vertrokken nadat ze een knallende ruzie had gehad met Ambika. Dus nu zijn we weer de 2 laatste overgebleven buitenlanders op de kliniek.

De dagen lijken vermoeiender en vermoeiender te worden, denk dat dit enerzijds te maken heeft met de hitte overdag en anderzijds ook doordat ik door diezelfde hitte s nachts nogal belabberd slaap. Vandaar dat ik vandaag heeeeel rustig aan ga doen, beetje mailtjes sturen, deze blog updaten, kort tripje naar een marktje in de buurt en verder slapen, filmpje kijken en relaxen.

Vandaag is het 22 mei... dus dat betekend nog 9 dagen voordat mam en pap naar Delhi komen ! En wat trouwens ook betekend dat ik me in mn vorige blog update vergist heb want dit is mijn echte een-na-laatste vrije dag en niet die van vorige week!

Veel liefs uit Delhi, en tot de volgende blog-update !!

xxx

Nog 2 weken te gaan !

De laatste 2 weken zijn aangebroken dus dit is eigenlijk m´n een na laatste vrije dag (terwijl ik aan het werk ben). Een raar gevoel is het wel =)
Vanmorgen op tijd opgestaan, langs het postkantoor en jor bagh market om wat boodschappen te doen. Daarna in de metro gestapt op weg naar de Lotus Tempel waarover je zoveel hoort. Eigenlijk viel het een beetje tegen... het is een interessant en mooi gebouw maar behalve het gebouw zelf is er eigenlijk niets te zien. Dus na een half uurtje te hebben rondgedwaald weer richting metrostation gegaan, onderweg naar huis nog gestopt bij INA market om wat fruit te halen, en toen terug naar Jor Bagh.
Even m´n laptop aangezet en heel toevallig net berichtjes uit Barcelona waar moeders en oma net aan het ontbijt zaten. Dat was een leuke verassing =)
Niet zo lang gepraat want ik had afgesproken met de studente waarmee ik al eens eerder op stap was geweest, dus hup weer in de metro naar de afgesproken plek. Gezellig geluncht in een leuk tentje en daarna naar Cottage Emporium geweest (een grote staatswinkel) en over de Janpath markt gelopen. Werd al snel weer tijd om richting huis te gaan en nu zit ik dus mijn blog te typen =)

De rest van de week verliep wel goed. Na m´n vorige vrije dag was het een aantal dagen heel erg heet (rond de 42 graden) en was het zweten geblazen en oppassen voor uitdroging. Het werken in de kliniek begint een beetje same-old-story te worden dus ik denk dat het wel goed is dat mijn tijd daar over 2 weken er op zit. Twee dagen terug had ik m´n eerste kleine inzinking... er ging van alles verkeerd die ochtend en toen ging er nog een puppy dood zonder dat ik er echt iets aan kon doen. Toen had ik het even niet meer maar na een korte tranenvloed ging het wel weer en kon ik terug aan het werk.
De Russische vrijwilligster heeft het ook al opgegeven en die hebben we niet meer terug gezien. De Italiaanse houdt wat stugger vol al valt het werk haar ook vrij zwaar.
Philip had een vervelende keelontsteking afgelopen week... arme jongen... India moet hem wel hebben =S Maar hij voelt zich nu al weer een stuk beter.

Ook weer een pakje van thuis gekregen !! Deze keer met een minder gezonde inhoud ;) Maar gelukkig voor mijn lijn is de chocolade grotendeels overleden (de negerzoenen waren enkel nog door hun doos te herkennen).....
Toch hebben we dat verlies deze week wel gecompenseerd door een keer koffie met muffins te gaan eten bij de Costa, en een andere dag een bezoekje te brengen aan de American Style Diner. Was wel grappig... zo´n eettentje dat je zo in de USA zou kunnen plaatsen met hamburgers en friet maar volgepakt met vrouwen in kleurige indiase kleding.

Later in de week werd het weer een stuk koeler en er waren ook een paar bewolkte dagen waarop zelfs een paar drupjes regen vielen. Kreeg ook mijn eerste verjaardagskaart van opa en oma... want ja... morgen is het alweer zover, alweer een jaartje ouder lol.

Zaterdags was Philips vrije dag en moest ik per metro naar de kliniek. Natuurlijk niets mis mee totdat ik op de terugweg een klein avontuurtje beleefde. De lucht was al tegen de middag begonnen te betrekken en toen ik om 5 uur klaar was in Amrapalli besloot ik maar zo snel mogelijk richting metrostation te gaan om hopelijk de naderende onweersbui voor te zijn.
Wanneer je van de kliniek naar de metro loopt kom je over een vrij kale zandvlakte en natuurlijk net op het moment dat ik daar was besloot er een gigantische stofstorm los te barsten. Gelukkig had ik een papieren shoppingtas bij waar ik m´n kliniekkleding in had zitten die ik als bescherming naast m´n hoofd kon houden. Ik werd compleet gezandstraald en de wereld om me heen had de bruin/grijze kleur van het zand hier. Ik kon misschien 2 meter ver zien in alle richtingen en af en toe kwamen er vage schimmen voorbij van voorwerpen die langs me heen vlogen. Op dat moment was het best scary want ik was best bang om geraakt te worden door een rondvliegend voorwerp. Doorgelopen en de eerste de beste winkelcentrum ingedoken om te schuilen... had zand zat OVERAL.... In mn oren, in mn kleren, zelfs tussen mn kiezen =S bah.....
Na opfrissen in het toilet bleek dat de storm was gaan liggen maar het nu keihard aan het regenen was, dus nog even blijven hangen totdat het iets verminderde. Blijkbaar was het mijn dag niet want toen ik eindelijk in de metro zat was er ook nog eens veel vertraging door een defect voertuig voor ons..... (het voelde even net als Nederland... het natte weer en de vertraging met het openbaar vervoer ;) ).
Thuisgekomen wel een heerlijke Indiaase maaltijd die m´n dag weer wat beter maakte =)

Tot zo ver de nieuwste avonturen uit het verre Delhi...

Voor iedereen een dikke kus en knuffel !!